گر مرگ رسد چرا هراسم کان راه به توست ، می‌شناسم
این مرگ نه، باغ و بوستان است کو راه سرای دوستان است
تا چند کنم ز مرگ فریاد چون مرگ از اوست مرگ من باد
گر بنگرم آن چنان که رای است این مرگ نه مرگ، نقل جای است
از خوردگهی به خوابگاهی و از خوابگهی به بزم شاهی
خوابی که به بزم توست راهش گردن نکشم ز خوابگاهش
چون شوق تو هست خانه خیزم خوش جستم و شادمانه خیزم
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
.jpg)
